Επιμέλεια: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΚΕΤΟΣ


Το 1958 κατά την διάρκειαν της κοινής γενικής συνελεύσεως της Διεθνούς Τραπέζης Ανασυγκροτήσεως, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Διεθνούς Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Ξ. Ζολώτας ωμίλησεν αγγλιστί διά λέξεων αίτινες ήσαν, όλαι, ελληνικής καταγωγής. Κατωτέρω παραθέτομεν το άγγλικον κείμενον της προσφωνήσεώς του και την σχετικήν μετάφρασιν.

Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamish of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise.
Between the scylla of nomismatic plethora and the cherybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorics.
Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.
Our gnomon has to be a metron between political, strategic aand philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterised by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic, antagonism and polymorphoys inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia whice iw endemic among academic economists.
Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.
Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically.
These scopes are more precticable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didymous organisatios in this sphere has been didactic and their gnosticpractices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organisations will dynamize these politicies. I sympathize, therefore, with the apostles and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologise for having tyrannized you with my hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons;
Of this cosmopolitan metropolis and my engomium to you, kyrie and the stenographers.

Κύριε, (Πρόεδρε)
Αποτελεί ανάθεμα του Διός δια την έποχήν μας, λόγω του δυναμισμού των οικονομιών μας και των αιρετικών μας οικονομικών μεθόδων και πολιτικής, το να παλαίωμεν μεταξύ, της Σκύλλας, του νομισματικού πληθωρισμού και της Χαρύβδεως της οικονομικής καχεξίας.
Δεν τείνω εξ ιδιοσυγκρασίας προς την ειρωνίαν ή το σαρκασμόν. Ή διάγνωσίς μου όμως είναι ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωρισταί.
Παρ' όλον ότι στιγματίζουν εντόνως τον νομισματικόν πληθωρισμόν, τον θέτουν εις κίνησιν διά της τακτικής και των πράξεών των.
Η πολιτική μας πρέπει να βασίζεται περισσότερον επί οικονομικών και ολιγώτερον επί πολιτικών κριτηρίων.
Ο γνώμων μας πρέπει να είναι η ισορροπία μεταξύ πολιτικών, στρατηγικών και ανθρωπιστικών επιδιώξεων. Η πολιτική μαγική υπήρξε πάντοτε αντιοικονομική.
Εις μίαν εποχήν χαρακτηριζομένην από μονοπώλια, ολιγωπώλια, μονοψώνια, μονοπωλιακόν ανταγωνισμόν και πολυμόρφους ανελαστικότητας, η πολιτική μας πρέπει να καταστή πλέον ορθολογιστική. Τούτο όμως δεν πρέπει να αποδοθεί εις την πληθωροφοβίαν η οποία είναι ενδημική μεταξύ των ακαδημαϊκών οικονομολόγων.
Η νομισματική ισορροπία δεν πρέπει να ανταγωνίζεται την οικονομικήν άνοδον.
Μία καλύτερα εναρμόνισις των πράξεων των οικονομικών και νομισματικών αρχών είναι βασική.
Παραλλήλως πρέπει να συγχρονίσωμεν και να εναρμονίσωμεν περισσότερον την οικονομικήν μας και νομισματικήν πολιτικήν επί παγκοσμίου επιπέδου.
Οι αντικειμενικοί αυτοί σκοποί είναι περισσότερον πραγματοποιήσιμοι τώρα ότε το πολιτικόν και οικονομικόν βαρόμετρον προβλέπει αλκυονίδας ημέρας.
Η ιστορία των διδύμων οργανισμών μας εις τον τομέα αυτόν είναι διδακτική και αι σώφρονες μέθοδοί των πάντοτε θα τονώσουν τας ποικίλας και ιδιόμορφους εθνικάς οικονομίας. Η γένεσις του σχεδιαζομένου οργανισμού θα ενδυναμώσει αυτήν την πολιτικήν. Συνεπώς διάκειμαι συμπαθώς προς τους αποστόλους και την ιεραρχίαν των οργανισμών μας εις τας προσπάθειας των προς διαμόρφωσαν ορθοδόξου οικονομικής και νομισματικής πολι-τικής παρ΄ όλον ότι έχω και μερικάς διαφωνίας μετ' αυτών.
Ζητώ συγνώμην διότι σας ετυράννησα με την ελληνικήν φρασεολογίαν μου.
Περαίνων, εκφράζω τας θερμάς μου ευχαριστίας εις τους φιλοξένους κατοίκους της κοσμοπολιτικής αυτής μητροπόλεως και τα συγχαρητήρία μου προς υμάς, κύριε, και τους στενογράφους.

ΓΛΑΡΟΙ ΚΙ ΑΡΑΞΟΒΟΛΙΑ
Των γλάρων τ' ανταμώματα με ξάρτια ραγισμένα
που με τυφώνες πάλεψαν και ανεμοδαρμούς
στις αλμυρόχολες καρδιές, και στα ηλιογδαρμένα
τα πρόσωπα, φέρνουν γλυκούς, μπουνάτσας λογισμούς.

Του καπετάνιου η ματιά, το πέταγμα του γλάρου
ακολουθάει και χάνεται κι αγκαλιαστά κυττάζουν
την ακριβόθωρη γραμμή αγαπημένου φάρου
που χωρισμών αχοί, σμιχτά μ' αντάμωσες κουρνιάζουν.

Σ' ένα κομμάτι άλμπουρου, καβάλα, νυσταγμένο
ακούει τεμπέλικα ψηλά των γλάρων τις φωνές
ναυτόπουλο σκληρόπετσο, θαλασσοβαφτισμένο
που αντρείωσε σε πέλαγα και χώρες μακρυνές.

Κι όταν τ' ασχημοτάξειδο καράβι, αργοζυγώνει
σ' αραξοβόλι απάνεμο κυματοχαϊδεμένο
το χέρι, το ατσάλινο απ' το βαρύ τιμόνι
ξαφνιάζει δάκρυ αποκαμού μ' ελπίδα ζεσταμένο.

Να το σταβέντο. Τ' ακριβό του ναυτικού λιμάνι
που το θυμό της θάλασσας στην αμμουδιά του σβήνει.
Με των πουλιών το λίκνισμα, λευκό σινιάλο κάνει
θαλασσομάχων τ' όνειρο. Με γλάρους και γαλήνη.

Αφιερωμένο στη μάνα μου και σ' όσους έχουν το δύσκολο και ασήκωτο κουράγιο, φτύνοντας τα ασυνείδητα και δουλωμένα "πρέπει" της κοινωνίας μας να αγωνίζονται ακόμη, για μια σταγόνα αλήθειας, για ένα κομματάκι ανθρωπιάς.
Ζωή Ρουχωτά.
Πανέμορφο το ποίημα, συγκλονιστική η αφιέρωση. Τα βρήκαμε σε κάποιο μελαγχολικό χώρο και με την πεποίθηση πως άνθρωποι που σκέπτονται έτσι και έχουν το ταλέντο να διατυπώνουν μ' αυτό τον τρόπο τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, δε θα είχαν αντίρρηση, τα δημοσιεύουμε.

Ο Κεφαλονίτης
Κεφαλονίτη βλάστημε, πατέρα
Της καντάδας
Παιδί της περιπέτειας και φύτρο
Της ζοχάδας.
Πούσαι γνωστός στα πέρατα όλης
Της Οικουμένης
Κι όθε βρεθείς κι όθε σταθείς
Κεφαλονίτης μένεις.
Είσαι σε όλα τολμηρός, κι ουδέποτε διστάζεις.
Όποτε θες πουλάς τη Γη, και την ξαναγοράζεις-
Δεν ξέρω μες την τρέλα σου, όπου
Δεν έχει φρένο,
γιατί εως τα σήμερα δεν έμπηξες
στον Αίνο
ένα πελώριο Άρμπουρο, κι ένα πανί θερίο
να ξεκολήσεις το νησί, και να το κάμεις πλοίο.
Βούλα Χαρερά, Πίτσμπουργκ
Υ.Γ. Αφιερωμένο με αγάπη στους απανταχού πατριώτες μου Κεφαλονίτες.
Σημ: Ζητάμε την άδεια (κατόπιν εορτής) από την κ. Χαρερά να δημοσιεύσουμε το ωραίο μα και πρωτότυπο ποιήμά της.
Και ευχαριστούμε θερμά το Γραμματέα του Σωματείου μας Γιώργο Όρκουλα που το ανακάλυψε.